Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
abırsız — sif. Həyasız, utanmaz, ədəbsiz. Abırsız adam. // İs. mənasında. Abırsızdan abrını saxla! (Ata. sözü) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
arsız-abırsız — bax arsız … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəsrət — (Cəbrayıl) biabır, abırsız ◊ Bəsrət eləməx’ (Cəbrayıl) – biabır etmək, hörmətsiz etmək. – Səni bəsrət elərəm … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qəşmər — (Meğri) həyasız, abırsız. – Almurat çox qəşmər adam idi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sıpız — (Cəbrayıl) həyasız, abırsız, utanmaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sivrilmiş — (Laçın) sırtıq, həyasız, abırsız. – Sivrilmişin biridi, onnan danışma … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şırtı — (Ağdam, Şuşa) 1. abırsız. – Çox şırtı arvatdı a (Ağdam) 2. sırtıq. – Mənim şırtı uşaxdan zəhləm gedər (Şuşa) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şirti — (Meğri) 1. abırsız 2. sırtıq. – Adam şirti olmaz, dey <daha> yekəlip yekə qız olmusaη … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tilənmiş — I (Lənkəran) sırtıq, abırsız, həyasız, utanmaz. – Həsən lap çox tilənmiş adamdı, ona qoşulma II (Lənkəran) 1. arıq 2. əldən düşmüş, zəifləmiş … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
biabru — f. «üzündə su olmayan» həyasız abırsız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bidiyanət — f. və ə. 1) dinsiz, imansız, etiqadsız; 2) vicdansız; 3) abırsız, şərəfsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
